Luis Gjolena, bokseieri pa idhuj

Ende 19-vjeç, Luis Gjolena numëron disa tituj në karrierën e tij si boksier. Më 27 tetor ai rrëmbeu titullin e rëndësishëm FFC European Champion në pallatin e sportit “Asllan Rusi” përballë kroatit Tino Patrlj.

Luis Gjolena nuk ka idhuj. Nuk ka emra boksierësh të famshëm që do t’u pranëvendosë emrin e tij. Nuk ka nevojë ta thotë këtë me shumë fjalë, pasi tashmë e ka vulosur me tatuazhin në krah: “I don’t have any idol expect God”.

Ka vetëm një synim: të arrijë majat në boksin profesionist duke qenë vetvetja. Të prekë ringjet më të njohura në botë, e pse jo, emri i tij të shkruhet me të arta në historinë e boksit shqiptar.

Ndjek boksierët kampionë, si Gervonta Davis, Oleksandr Usyk apo Canelo Álvarez, prej të cilëve mëson teknikat apo lëvizjet më të mira në sulm e mbrojtje. Pëlqen Mike Tyson, Evander Holyfield apo David Tua, po asesi nuk do të jetë miniaturë e askujt.

E përcjell në shikim hijen e rëndë të një boksieri dhe e zhbën gjithçka kur flet gjithë pasion për rrugëtimin dhe ëndrrat e tij në këtë sport. Shumë gjëra kanë ndodhur brenda 8 viteve që kur shkeli për herë të parë në palestër për t’u stërvitur. Është marrë me basketboll dhe futboll në përpjekje për të humbur peshë, por boksi ishte diçka ndryshe.

“Kisha guxim, prandaj gjithmonë doja të merresha me boks”, tregon ai. Fëmija çapkën që nuk rrinte dot larg prapësirave dhe ndeshjeve me shokët në lagje, përqafoi një drejtim të ri. Pati një moment kur u tregua më i vendosur se kurrë për të hyrë në boks duke i kërkuar me ngulm të atit ta regjistronte në palestër. “Pashë një ditë filmat e Bojkës dhe u frymëzova prej tyre”, tregon më tej.

Sigurisht që nuk dëshiron të jetë në ndeshjet e përgjakshme të kafazeve ku ndodhin shumë prej skenave të katër filmave “Undisputed”, me regji të Todor Chapkanov dhe skenar nga David White dhe Tony Mosher. Por qëndrueshmëria, shpirti i garës, emocionet e fitores së Yuri Boyka, portretizuar në film nga aktori britanik Scott Adkin, nuk e lënë pa ngacmuar as sot. 

Nuk i është ndarë stërvitjes që në moshën 12-vjeçare, duke ndërruar disa palestra gjatë viteve, në përpjekje për të marrë më të mirën dhe për t’u kompletuar në fizik dhe teknikë. Ishte këmbëngulja e tij që të trajnohej nga Eduard Dalipi, i cili në atë kohë nuk dëshironte të merrte një angazhim të tillë. Vullneti dhe këmbngulja e Luisit e bënë të ndryshonte mendje dhe t’i dedikonte kohë në përgatitjen strategjike, duke e këshilluar, kritikuar e qëndruar pranë me të në çdo garë.

Një punë e madhe që u shpërblye më së miri mbrëmjen e 27 tetorit në ringun e pallatit të sportit “Asllan Rusi” në eventin kryesor të Fury Fight Club 3, ku Luis Gjolena triumfoi përballë boksierit kroat Tino Patrlj dhe rrëmbeu titullin FFC European Champion.

“Ishin katër raunde të vështira”, thotë Luisi, “por pas të parit mora epërsi. Kundërshtari u stopua nga goditjet që i jepja në bark”.

Tregon se ishte përgatitur intensivisht prej dy muajsh për këtë ndeshje, pavarësisht se përpiqet të jetë gjithmonë në formë. Ditën tashmë e ndan mes palestrës dhe Universitetit Europian të Tiranës, ku vazhdon studimet në programin Edukim Fizik dhe Sporte.

Vetëm gjatë dy viteve të fundit ka përfaqësuar Shqipërinë tre herë në Europian, duke shkuar te i fundit deri në çerekfinale. Pavarësisht se dha një ndeshje të mirë, që për të është e rëndësishme, humbi lojën. Po ashtu, ka marrë medalje bronzi në kupën e botës të 2023-it, zhvilluar në Budva në Mal të Zi.

Pesë vitet e fundit është shpallur kampion i Shqipërisë. “Nëse nuk ke synim fitoren mos hyr fare në ring”, thekson Luisi, duke përmendur thënien e boksierit amerikan Floyd Mayweather, fitues i 15 kampionateve të mëdha botërore: “Nëse ti mendon se do të fitosh, do të fitosh. Nëse ti vetëm një herë mendon se ke për të humbur, atëherë do të humbasësh.”

Thotë se luftën më të madhe e bën me veten. Si një overthinker, analizon dhe mendon çdo lloj opsioni të mundshëm para ndeshjes. Kjo shpesh e lodh psikologjisht. Dhe pikërisht kur bie në “kurthe të tilla” thellë- thellë brenda vetes e ndjen humbjen.

Nga 43 ndeshje që ka në Olimpik, 38 i ka finalizuar me fitore, 7 prej të cilave me nokaut. Po ashtu, me nokaut ka siguruar dy nga tre fitoret në ndeshjet profesioniste, nga katër të tilla që regjistron deri tani në karrierë.

Synon fort që vitin tjetër, në shtator të 2025, të bëhet pjesë e botërorit në Angli dhe të rrëmbejë një medalje.

“Kjo ndeshje hyn në boksin olimpik. Më duhet si CV, por kam edhe përfitime financiare pasi merr një gradë si kolonel dhe paguhesh gjithë jetën për këtë titull.”

Për të qenë më i përgatitur do të shkojë në Angli gjatë fazës kur grumbullohen sportistë nga e tërë bota. Gjatë sparring, procesit të stërvitjes me goditje të lehta, ku praktikohen lëvizjet e sulmit dhe të mbrojtjes, synon të marrë më shumë eksperiencë. Thotë se do të ketë mundësinë të mësojë nga boksierë të tjerë më të mëdhenj se ai, megjithëse tashmë ka vite që në ndeshjet e zhvilluara kundërshtarët kanë qenë më të rritur.

Ftesa për t’u stërvitur në Angli i erdhi gjatë Europianit në Bullgari ku zuri vendin e pestë. Një nga trajnerët anglezë e pikasi gjatë këtij kompeticioni dhe e ftoi që stërvitjen ta bënte në Angli.

Ndoshta nuk do të na duhet të presim shumë kohë, për të dëgjuar emrin e Luis Gjolenës të lakohet në mediat kryesore vendase e të huaja, e të renditen sukseset dhe titujt e tij. Nëse pasionin dhe vullnetin e tij se ndal ai vetë, Shqipëria do ketë një boksier të ri për t’u krenuar.

E pasi kjo të ndodhë, diku në një vend, do të lexojmë ose do të shohim një kuzhinier të njohur që dikur ishte një boksier./Luiza Pinderi